سیاره های منطومه شمسی
سیاره
- ۰ نظر
- ۱۴ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۰۹
درباره جزیره برمودا
اطلاعاتی درباره کشور جمهوری آذربایجان
بااستفاده از سایت بیان میتوانید وبلاگ رایگان بسازید
www.bayan.ir
چطور سالم زندگی کنیم
چگونه در کارها موفق باشیم
دنبالهدار یک گلولهٔ برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبارساختهشده و تقریباً به اندازهٔ یک شهر کوچک است.[۱] ساختار دنبالهدار شامل سه بخش هسته، گیسو و دم است. هسته بخش مرکزی آن است و از گرد و غبار و گاز و یخ ساخته شدهاست. وقتی که دنبالهدار نزدیک خورشید میشود، یخهای موجود در هستهٔ آن تبخیرمیشود و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنبالهدار میشود که گیسو نامدارد. نیروی مغناطیسی بسیار قوی است و طنابها، گرهها و نوارهایی تولید میکند که دم یونی را از دم گرد و غباری جدا میکند.
سرچشمه و منشأ دنبالهدارها، ابر اورت یا کمربند کویپر است. دنبالهدارها، غیر دورهای و دورهای هستند که غیر دورهایها گرانش محدود به خورشیدندارند و مدار آنها به شکل سهمی است. دنبالهدارهای دورهای نیز شامل دنبالهدارهای بلند مدت (بسیار بیشتر از ۲۰۰ سال) و کوتاه مدت (۲۰ تا ۲۰۰ سال) است. در نامگذاری دنبالهدارها، از نام کاشفان آنها –یک شخص یا فضاپیما– استفاده میشود. اتحادیهٔ بینالمللی اخترشناسی رهنمودی برای نامگذاری دنبالهدارها مشخص کردهاست.
دنبالهدارها تفاوتهایی با دیگر اجرام منظومهٔ خورشیدی از جمله سیارکها،شهابوارها، شهابها و شهابسنگها دارند که مهمترین آنها چیزی است که آنها از آن ساخته شدهاند. برای نمونه، سیارکها از فلزات و مواد سنگی و دنبالهدارها ازیخ، گرد و غبار و مواد سنگی ساخته شدهاند. دنبالهدارها انواع قابلتوجهی ماننددنبالهدار بزرگ و مسیر خورشیدی دارند. دنبالهدارهای بزرگ آنقدر بزرگ نیستند که با چشم غیرمسلح دیدهشوند؛ با این حال وقتی به خورشید نزدیک میشوند، سطوح یخی آنها تبخیر میشود و مقدار زیادی از گاز و گرد و غبار آنها فرار میکند و جو و دمهای بسیار بزرگی شکل میگیرد که دیدنی و قابلتوجه است. این دنبالهدارها، دنبالهدارهای بزرگ نامیده میشوند. دنبالهدار مسیر خورشیدی نیز طبقهٔ ویژهای از دنبالهدارهاست که به هنگام حضیض خود، فاصلهٔ بسیار (حدود ۸۵۰٬۰۰۰ مایل) از خورشید دارند.
در دوران باستان، دنبالهدارها به عنوان پیامبران خدا در نظر گرفته میشدند. در فرهنگهای مختلف، آنها عناوینی همچون «پیشروی حکم مجازات» و «تهدید گیتی» به خود گرفتهاند. برخی مانند کالین هامفریس، ستارهٔ بیتاللحم را یک دنبالهدار میدانند که در انجیل متی ذکرشده و راهنمای سه مغ به زادگاه عیسی مسیح است.
منظومهٔ شمسی (بهانگلیسی: Solar system) یاسامانهٔ خورشیدیسامانهای دربرگیرندهٔ یکستاره به نامخورشید و شماریاجرام آسمانیدیگر است که درمدارهاییمستقیم و یا غیر مستقیم پیرامون آن میگردند.
سامانهٔ خورشیدی از انفجار یکابرنواختر و فروریزش یک ابر مولکولی چرخانپدید آمد و چبود(هویت) آن در دوران رنسانس(نوزایی) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایه ی محاسبات او ارائهشد. این سامانه در بازوی شکارچی،کهکشان راه شیری واقعشده و ۲۶٬۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔکهکشان قرار دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم سامانهٔ خورشیدی را شامل میشود و سرچشمهٔانرژی بسیار از جمله انرژی گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشته اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی سامانهٔ خورشیدی به مانایی خورشید وابستهاست.
سامانهٔ خورشیدی دارای هشت سیاره (تیر، ناهید، زمین، بهرام (مریخ)، هرمز(مشتری)، کیوان (زحل)، اورانوس و نپتون) و پنج سیارهٔ کوتولهٔ تاکنون شناختهشده (سرس، پلوتو، هائومیا، ماکیماکی و اریس) است. چهار سیارهٔ نخست، سیارات درونی یا زمینسان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شدهاند و از چهار سیارهٔ دیگر مشتری و کیوان سیارات بیرونی یا غولهای گازی هستند و بیشتر از گازهای هیدرژنو هلیوم ساخته شدهاند و اورانوس و نپتون غولهای یخی هستند. علاوه بر این اجرام، سامانهٔ خورشیدی دربرگیرندهٔ اجرام دیگری از جمله ماهها، سیارکها،شهابوارها، شهابها، شهابسنگها و دنبالهدارهاست. سامانهٔ خورشیدی همچنین دارای مناطق خاصی از جمله کمربند سیارکها، کمربند کویپر و دیسک پراکنده (سامانه خورشیدی) است.
مادهای نازک و فشرده بهنام محیط میانسیارهای در فاصلهٔ میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میانسیارهای را هیدروژن خنثی و غیر یونیزهشده، گاز پلاسما، پرتوهای کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل میدهند. در واقع این پنداشت که فضا یک خلأ کامل است، نادرست است و مواد محیط میانسیارهایدر فضا وجود دارد. سدنا ۹۰۳۷۷ دورترین جسم کشفشده در سامانهٔ خورشیدیاست که اوج آن ۱۰۰۰ واحد نجومی است و تناوب مداری آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول میانجامد. ابری کرویشکل و بزرگ به نام ابر اورت سامانهٔ خورشیدی را دربرگرفته که دامنهٔ آن از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز میشود و به گستردگی ۵۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه مییابد. گسترش مرزهای سامانهٔ خورشیدی تا جاییاست که دیگر تحت تأثیر خورشید (نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و بادهای خورشیدی) نیست. هلیوپاز مرز میان محیط میانسیارهای و فضای میانستارهای است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی سامانهٔ خورشیدی در نظر گرفته شده و برآورد میشود که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید دورتر است.
اطلاعاتی درباره کشور برزیل